کسی که بگرید یا بگریاند در مصیبت امام حسین بهشت بر او واجب است

داخل شدم بر حضرت امام صادق علیه‌السلام به من فرمود: برای من شعر بخوان!

🥀 شروع کردم به خواندن، فرمود: اینطور نه، لکن چنانکه برای خود می‌خوانید و چنانکه نزد قبر او رثای او می‌کنید...

🥀 پس من خواندم: امرر علی جدث الحسین فقل لأعظمه الزکیه

🥀 آن حضرت بگریست، من خاموش شدم فرمود: بگذر، و سایر ابیات را بخوان!

🥀 من خواندم تا آخر، آنگاه فرمود: زیاده کن...

🥀 پس خواندم:
یا فرو قومی فاندبی مولاک
و علی الحسین فاسعدی ببکاک

🥀 ابوهارون گفت: آن حضرت بگریست و زنان بی‌تابی نمودند، چون خاموش شدند به من فرمود: ای اباهارون هر کس شعری درباره حسین علیه‌السلام بخواند و ده نفر را بگریاند بهشت برای اوست، آنگاه یک به یک از این عدد کم کرد، تا به یکی رسید و فرمود: هر کس شعری بخواند درباره آن حضرت و یک نفر را بگریاند بهشت از برای اوست، آنگاه فرمود: هر کس یاد او بکند و بگرید بهشت برای اوست.

🥀 مؤلف گوید: این شعر که ابوهارون بخواند: «امرر علی آه» از اشعار سید حمیری است، چنانکه شیخ ابن‌نما بدان تصریح کرده است و اشعار چنین است:

🥀 امرر علی جدث الحسین فقل لاعظمه الزکیه
🥀 یا أعظما لا زلت من و طفاء ساکبة رویه
🥀 و اذا مررت بقبره فاطل به وقف المطیه
🥀 و ابک المطهر للمطهر و المطهرة النقیه
🥀 کبکاء معولة اتت یوما لواحدها المنیه

📕 دمع‌السجوم، فصل دوم، حدیث ۲