تا بفهماند به من طعم محبت را حسین
تا بفهماند به من طعم محبت را حسیندر دلم انداخته شوق زیارت را حسین
هر قَدَر در طالع من دوری از او آمده
از قضا تغییر خواهد داد قسمت را حسین
هرکه آمد تحت قبه مستجاب الدعوه شد
زیر دین‌ِ خویش بُرده استجابت را حسین
ان لقتل الحسین.... آتش به پا شد در دلم
لحظه‌ای هم کم‌‌نکرده این حرارت را حسین
آب اگر از دشمنانش خواسته، کرده تمام
بر تمام دشمنانِ خویش حجت را حسین
دست و پا می‌زد اگر در خون میان قتلگاه
دست و پا می‌کرد اسباب شفاعت را حسین
**
عده‌ای شمشیر و نیزه، عده‌ای سنگ و عصا
بر تن خود داشت انواع جراحت را حسین
زخم‌های او زیاد و اشک‌های ما کم است
می‌پذیرد باز از ما این بضاعت را حسین...
️ احمدجواد نوآبادی
فهرست اشعار:
