کشید چشم تو خورشید کامل ما را
کشید چشمِ تو خورشید کاملِ ما راگرفته وسعتی از نور، محفل ما را
به سمت جَذْبه‌ی داغ تو جذب خواهد شد
هر آنکه خوب ببیند دلائلِ ما را
همه، بنی اَسَدِ بوریا‌به‌دستِ توائیم
به گُودِ عشق کشاندی قبائل ما را
همیشه پرچم تو روی دوشِ این خانه‌ست
غمت حسینیه کرده‌ست منزل ما را
هزار روزَنِ اُمّید را در آن وا کن
لباس کهنه‌ی خود فرض کن دل ما را
چِقَدر تیغِ فراقِ تو کُشته‌مُرده گرفت...
خودت قصاص کن این‌بار قاتل ما را
قسم به دامن آتش گرفته‌ی طفلت
شرارِ هجر تو سوزانده حاصلِ ما را
"من" نشسته دمِ در..، غذا نمی‌خواهد
به کربلا برسان دست سائل ما را
فنونِ اهل جنون درس می‌دهد یک عُمْر...
بیا ببین هنرِ پیرِ عاقلِ ما را
اواخرِ همه‌ی ما کنارِ جز تو مباد!
تویی که خاطره کردی اوائل ما را
فرات، مِلکِ سند خورده‌ی اباالفضل‌ست
سپرده‌اند به عبّاس ساحل ما را
همین که خورد زمین..، دستگیر عالم شد
هزار مرتبه حل کرده مشکل ما را
**
نوشته‌اند سرش روی نیزه بند نشد
همین به ضَجّه رسانده مقاتل ما را
عقیله بعد علمدار رو به علقمه گفت:
خدا بخیر کند وضع محمل ما را
سنان یکی دو قدم مانده تا به‌من برسد
تو نیستی بِکِشی حدِّ فاصل ما را
️ بردیا محمدی
فهرست اشعار:
