شنیدم توبه بی ادعا را زود می بخشی
شنیدم توبهٔ بی ادعا را زود می بخشیگنهکارانِ با حُجب و حیا را زود می بخشی
همانهایی که اهلِ اشک و اقرارند؛ نه طغیان
به قرآن! عاصیانِ با صفا را زود می بخشی
طلبکارانِ از تو؛ حیف که این را نمیدانند
بدهکارانه نیکوکارها را زود می بخشی
دعای افتتاحِ تو؛ عجب حالِ بکا دارد
سحرگاهان که اشکِ بیصدا را زود می بخشی
برای توبه گرچه دیر می آییم اما تو
دقیقاً لحظهٔ افطار، ما را زود می بخشی
به ٱمراضِ وجودی بی تعلّل میدهی درمان
گرفتارِ به انواعِ بلا را زود می بخشی
همین «ألعفو» میگویند مرهم میگذاری و
به بیمارانِ نفساني شفا را زود می بخشی
نمیدانم چه سرّی هست بینِ این همه سائل
گدایانِ علي-موسی الرضا(ع) را زود می بخشی
به عشقِ آن سلام ِ اولینِ رو به شش گوشه
همیشه زائرانِ کربلا را زود می بخشی
به «أدعوني» قسم؛ حاجاتِ اهل سجده را فوراً
اجابت کرده و اهلِ دعا را زود می بخشی
همانهایی که دل بردند از تو در میانِ خون
شهیدان ِ «ذَبیحاً بِالقفا» را زود می بخشی!
مرضیه عاطفی
فهرست اشعار:
