سائل این درم و جای دگر نشناسم

سائل این درم و جای دگر نشناسم
جز نظرِگاه شما ، هیچ نظر نشناسم

رطبِ نخل ولا نیست بجز مِهر شما
غیر ازین میوه ی شیرین که ثمر نشناسم

هر که آورده سپر در برِ دشمن با خود
من بجز جان و سر خویش سپر نشناسم

سود ما در تبعیّت ز ولایت باشد
غیر دوری ز ولایت که ضرر نشناسم

خطری گر که بُوَد می رسد از جانب غیر
غیر ازین درد و بلا هیچ خطر نشناسم

شرر ار می طلبی تا که به دل شعله زنی
بجز از آه ، درین عرصه شرر نشناسم

سفرِ کرب و بلا می روم و می آیم
بجز از کرب و بلا هیچ سفر نشناسم

قمری خواهم اگر ؟ ساقی طفلانی هست
من که جز چهره ی عبّاس قمر نشناسم

گوهر اشک چکد از غمِ گلگونِ حسین
بجز از اشک ز داغش که گهر نشناسم

اِرْباً اِرْبا پسری پیش دو چشم پدرش
بجز اینگونه عزادیده پدر نشناسم

داغ اگر هست بخون خفتن اصغر باشد
بجز این داغ دگر ، داغِ پسر نشناسم

خواهری بود و جدا گشت سری از پیکر
من جگرسوزتر از این که خبر نشناسم

مهدی فاطمه خون گریه کند ، من یاران
بجز از دیده ی او ، دیده ی تر نشناسم

"یاسر" از صبر فقط فتح پدیدار آید
جز ازین راه دگر هیچ ظفر نشناسم
oo
محمود تاری "یاسر"