دوباره مدینه غرق سوگ وعزا شد
دوباره مدینه غرق سوگ وعزا شدعزای امامی از نسل مصطفی شد
عمرش رسیده آخر
مولا امام جعفر
واویلتا واویلا، واویلتا واویلا۲
در خانه ی صادق از کین آتش بپا شد
یاد مادر افتاد نالان از این جفا شد
با چشمانی چون دریا
می زد صدا یا زهرا
واویلتا واویلا، واویلتا واویلا۲
تن بیمار او، بس زار وناتوان است
بهار عمر او دیگر رو به خزان است
عدو چون نانجیب است
ذکرش امن یجیب است
واویلتا واویلا، واویلتا واویلا۲
بر زانو گرفته مولا کاظم سرش را
کرده غسل وکفن پیکر پدرش را
از دیده خون ببارد
برخاکش می سپارد
واویلتا واویلا، واویلتا واویلا۲
با اینکه مدینه پر از چراغ ونور است
کنار مزار صادق چه سوت وکور است
باید که جان ببازیم
بهرش حرم بسازیم
واویلتا واویلا، واویلتا واویلا۲
شعر:اسماعیل تقوایی
فهرست اشعار:
برچسب ها:
