خرمنِ جودِ ترا من چون گدای خوشه چینم
خرمنِ جودِ ترا من چون گدای خوشه چینمدعوتی کن تا دوباره کربلایت را ببینم
آرزو دارم به خاکِ کربلا هجرت نمایم
تا درآن صحن وسرایت گوشه ای عُزلَت گُزینم
آرزو دارم ببوسم تربت پاک مزارت
بشنوم از آن ترابت بوی عنبر نازنینم
آرزو دارم به آب دیده گان شویم مزارت
در حریم پاک و امنت مدتی تنها نشینم
آرزو دارم که باشم معتکف درآن حریمت
هرشب وهرروز بسایم بر کفِ پایت جَبینم
آرزو دارم به دور قبر عبّاست بگردم
هردو دستش را ببوسم تا تو گوئی آفرینم
آرزو دارم قبول درگهت اوفتد ثَنایم
دردوعالم مِهروحُبّت تا شود حصن حصینم
آرزو دارم که آیی بر سر بالینم آخر
روی گل بینم دهم جان دربرِسلطان دینم
وعدۀ وصلم دهی گرشام هجرانم سرآید
چون توهستی شافع روزجزا وواپسینم
عمرم ازهفتاد بگذشت مدح و نوحه من سرودم
(عدلیم) خادم به درگه ای شفیعُ المُذنِبینم
عدلی تبریزی
فهرست اشعار:
