ترک من خسته نالان مکن

ترک من خسته ی نالان مکن
اشک مرا گوهر غلتان مکن

صبر و قرار من دلخون مبر
باز مرا بی سر و سامان مکن

روز مرا تیره تر از این مخواه
شام مرا ، شام غریبان مکن

بر جگرم آتش هجران مپاش
چشم مرا چشمه ی جوشان مکن

جمع جگر سوختگان را ز غم
شعله مینداز و پریشان مکن

با من دلخسته بگو داغ خود
درد دل خویش تو پنهان مکن

چهره ی نیلی تو مپوشان ز من
شعله ور این آتش سوزان مکن

کلبه ی احزان شده کاشانه ام
ترک من و کلبه ی احزان مکن

من همه دردم ز غمت فاطمه
درد مرا نیز دو چندان مکن

ساحل دریای دل مرتضی
موج مزن ، این همه توفان مکن

این تن گلگون شده از تیغ غم
وین دل ویران شده ویران مکن

«یاسرم» و با دل خون آمدم
ای دل من روی به بُحران مکن
***
محمود تاری «یاسر»