گرچه شهید زهر و مسموم از جفایم

گرچه شهید زهر و ، مسموم از جفایم
من کشته عزای ، مظلوم کربلایم

دیگر ز پا نشستم ، واویلا واویلا
رفته تمام هستم ، واویلا واویلا

..............

من که ز دور طفلی ، قلبم پر از محن بود
دیدم که جسم جدم ، بی غسل و بی کفن بود

دیدم تنش به صحرا ، رها کرده بودند
دیدم که پیرهن از ، تنش برده بودند

..............

ای وای از آن غمی که ، آتش به قلب ما زد
بر روی دست جدم ، شش ماهه دست و پا زد

آندم ندای صبر از ، سوی خالق آمد
جد من از خجالت ، به خیمه نیامد

..............

از کودکی به دوشم ، بار بلا کشیدم
دامان عمه ام را ، آتش گرفته دیدم

روزی که تیره عالم ، به چشم ترم شد
آواره بیابان ، تمام حرم شد

..............

از شعله های یک غم ، سوزد همه وجودم
گریان شهر شام و ، آن کوچه یهودم

پیر زن یهودی ، چنان زد ز بیداد
راس حسین زهرا ، ز روی نی افتاد

علی سلطانی