نیمه شب بود از وطن می رفت

نیمه‌شب‌بود،از وطن‌می‌رفت
آخرین نور پنج‌ تن می‌رفت

از مدینه‌،پس از وداعی تلخ
نیمه‌ی دیگرِ حسن می‌رفت

مرگ‌ِخود رابه‌چشمِ‌خود دیدم
چون‌که‌ آرام جان‌ِمن می‌رفت

توی آغوشِ عمّه‌ام زینب
داشت‌یک‌کُهنه‌پیرُهن‌می‌رفت

سمتِ آن قوم بی وفا پدرم
کاش با چند تا کفن‌ می‌رفت

مُرده بودم اگر که می‌دیدم
نیزه‌ها سمت آن بدن‌می‌رفت

بی‌خبر نیستم ازاینکه چطور
پنجه‌در موی پُرشِکَن‌می‌رفت
...
رنگ زینُ العباد عوض می‌شد
چون ز شام بلا سخن‌می‌رفت

زار می‌سوخت‌هرزمان‌حرف‌از
غم ویران‌نشین‌شدن‌می‌رفت

بی خبر نیستم که چوب یزید
سمت‌ِشیرین‌ترین‌دهن می‌رفت

محمد قاسمی