می رود ماه رجب خورشید شعبان می رسد

می رود ماه رجب خورشید شعبان می رسد
می رسد خورشید شعبان و درخشان می رسد

از شکوفا گشتنِ گلهای رنگارنگ عشق
بوی عطر عاشقی در هر خیابان می رسد

ماه شعبان در خودش دارد طلوع آفتاب
کز طلوع آفتابش صبح تابان می رسد

هر طلوع بامدادش با نویدی تواَم است
از افق هایش مدام آیات رحمان می رسد

چون گلستان است این ماه دل انگیز و ببین
لاله ی سرخی برای این گلستان می رسد

خیز ای لب تشنه ی دیدار ، تندیس ادب
آن زلال عشق بر لب های عطشان می رسد

چشم بد دور از حریم روشن عطر و نماز
بنگرید ای عاشقان مولای عرفان می رسد

این تماشایی ترین باغ از تبار مصطفی ست
کز درونش سرو زیبای بهاران می رسد

بی سر و سامان نخواهد ماند دیگر بعد ازین
هر دل آشفته ای اکنون به سامان می رسد

در همین ماه لبالب از تجلای امید
یوسف کنعانی ما سوی کنعان می رسد

ماه شعبان خود گواهی می کند این ایده را
اولین بار است خورشید گل افشان می رسد

ماه شعبان و منم دلداده ی کرب و بلا
کربلایی کز نسیمش بوی جانان می رسد

یا حسین ای جان و جانان تمام عاشقان
هر شب جمعه به کویت نغمه ی جان می رسد

ما همه یار تو و دلداده ی کوی توایم
لطف تو بر خیل یارانت ز احسان می رسد

ما محبّان توایم و میهمانان توایم
از حریمت بی عدد احسان به مهمان می رسد

هرچه می خواهم نَگریَم در شب میلاد تو
باز چشمانم به دیدار تو گریان می رسد

یاد خشکیده لبانت روز گلگونِ عطش
دل به سوی قتلگاهت غرقِ توفان می رسد

از کنار مرقد شش گوشه ات ای سر جدا
ناله ی ما جانب سقّای طفلان می رسد

پیش چشمانم دو گنبد می درخشد مثل ماه
زین دو گنبد نور عشق و نور ایمان می رسد

شمعدانی ها کنار نرده های اطلسی
خُرم و سرسبز «یاسر» سمت ایوان می رسد

**
محمود تاری «یاسر»