شده عزای رئیس مکتب
شده عزای رئیس مکتبرسیده شام عزای مذهب
عزا گرفته مدینه ای وای
می کوبه زهرا به سینه ای وای
چشم همه بارون شده
هفت آسمون گریون شده
شیعه دلش باز خون شده
بقیع شده عزا خونه و
دل همه براش خونه و
یکی داره یه گوشه براش
روضه می خونه و
مظلوم وا اماما
مسموم وا اماما
خدا می دونه توو این دقائق
چه حالی داره امام صادق
افتاده از پا شبیه مادر
افتاده بی جون میون بستر
شیخ الائمه جون به لب
می سوزه دائم توی تب
از غصه ی اون نیمه شب
شده دم رو لب هاش علی
همه غم توو چشماش علی
جای طنابه رو دستشون
مثل باباش علی
مظلوم وا اماما
مسموم وا اماما
نَگْذَشته عمرش بدون روضه
لبای خشکش می خونه روضه
ذکر رو لب هاش دم حسینه
دائم به یاد غم حسینه
دلش همیشه کربلاس
بی تاب داغ روضه هاس
گریون اون طشت طلاس
حسین امید آخر حسین
حسین غریب مادر حسین
حسین فدای داغ تو ای
شاه بی سر حسین
مجروح وا اماما
مذبوح وا اماما
وحید محمدی
فهرست اشعار:
