شده تر چشم عالم برات از بس غریبی
شده تَر چشم عالمبرات از بس غریبی
تویی که روضه خونه
شاه شیب الخضیبی
به در خونه ی تو
زدن آتیشه کینه
اونا کردن جسارت
به تو شیخ مدینه
پا برهنه بی عمامه
بی عصا،با زور و سیلی
بُردنت از خونه و شد
گوشه ی چشم تو نیلی
روی خاکا میکِشوندن
تو رو با دستای بسته
بیشتر از اینها دلت از
زخم زبونا شکسته
آه و واویلا
غریب یا صادق
بند دوم
به تو بی حرمتی شد
جلو اهل و عیالت
بمیرم که نداشتن
حُرمت سنّ و سالت
تو رو با تازیونه
میزدن اون نامردا
تا می افتادی رو خاک
هی میگفتی یا زهرا
تورو از اون کوچه بُردن
کوچه ای که مادر افتاد
کوچه ای که ضرب سیلی
واسه اول بار شد آزاد
نفست بند اومد اونجا
دلت از غم شد مکدر
تا لگد میخوردی،ناله
میزدی ای وای مادر
آه و واویلا
غریب یا صادق
بند سوم
ذره ذره شدی آب
بسکه غصه میخوردی
تا که مرکب رو دیدی
آقا داشتی میمردی
افتادی یاد جدت
دمی آروم نموندی
برای جسم پامال...
شده روضه میخوندی
دلتو خیلی شکستن
رو سرت دنیا خراب شد
با یاد نعلای تازه
جگرت آقا کباب شد
از ته دل آه کشیدی
خنجر(شمشیر)تیزو که دیدی
یاد رگ های بریده
نفس آخرو کشیدی
آه و واویلا
غریب یا جدا
امیرحسین سلطانی
فهرست اشعار:
