سه روزه جای مادر مانده خالی

فوت مادر

سه روزه جای مادر مانده خالی
سه روزه گشنه بابا قد هلالی

سه روزه رفته بابا کنج خانه
شده اشکش روانه دانه دانه

سه روزه خاک غم شد بر سرما
فلک گرید ز مادر مادر ما

سه روزه شمع را پروانه ای نیست
برای گیسوانم شانه ای نیست

سه روزه من شدم بانوی خانه
به حسرت میکنم جاروی خانه

سه روزه سفره ما سفره غم
غذا خون دل و اشک دمادم

سه روزه چادر مادر ببویم
به اشک خویش چادر را بشویم

به هر جا یادگاری بینم از او
رسد عطر غم افزایش ز هر سو

در و دیوار می گریند با من
به حال زار میگریند با من