زهرِ جفا راحتم کرده ای از بلا

زهرِ جفا راحتم،کرده ای،از بلا
پر میکشم بادلِ،خسته وُ،مبتلا
رویِ لبم ناله ی،کربلا،کربلا/

میمونه تا ابد داغش،،رو این دلِ من
جلوی چشمای بابام،عمّه ام رو زدن/

ای زهر زدی شرر به - قلبی که پُرِ داغه
یادم نمیره بابام - اُفتاد از رویِ ناقه/

واویلا بکربلا.......

زهرِ جفا بی رمق،شد همه،پیکرم
امّا دلم کربلاس،این شبِ،آخرم
یادِ دلِ مضطرِ،مادرِ،اصغرم/

صدا میزد که نامردا،من رو بزنید
ولی سرِ علیمو به،نیزه نزنید/

همراهِ سرِ جدّم - بردن ما رو تو اَنظار
با عمّه ی سه سالَم - مُردم وسطِ بازار/

واویلا بکربلا.........

هم غُسل شد،هم کفن،جسمِ بی جانِ من
کشته منو کلّ عمر،یادِ عریان بدن
مانده به صحرا تنِ،بی سرش،بی کفن/

با لبِ تشنه با صورت،افتاد به زمین
یکی نبود بگه لب تش‍،نه سر نبُرین/

تنها میونِ گودال - لشگر هجوم آوردن
پیشِ چشایِ زهرا - پیراهنِشو بُردن/

واویلا بکربلا........

محمدجواد خلیلی