رنگ از چهره پریده است خودت می دانی
رنگ از چهره پریده است، خودت می دانیعرقِ شرم چکیده است، خودت می دانی
پشت این خانه گدا آمده و با گریه
دستِ یاری طلبیده است، خودت می دانی
تو بزرگی و مرام تو نبخشیدن نیست
از شما قهر بعید است... خودت می دانی
مهربانی و به جز لطف تو این قدر کسی
بار ما را نخریده است، خودت می دانی
هر کجا گفت...
مداح گرامی: برای استفاده از امکانات وبسایت لازم است عضو بحارالاشعار شده و اشتراک فعال داشته باشید.
زمان لازم برای ورود به حساب کاربری کمتر از یک دقیقه
ورود به حساب کاربری
بعد از ورود به حساب کاربری این صفحه را بروز کنید
زمان لازم برای ورود به حساب کاربری کمتر از یک دقیقه
ورود به حساب کاربری
بعد از ورود به حساب کاربری این صفحه را بروز کنید
فهرست اشعار:
