دوباره گل به گلستان وحی روییده است
دوباره گل به گلستان وحی روییده استشمیم باغ جنان در مدینه پیچیده است
نوید مهر و محبت دهد منادی عشق
که باز در دل ما شور عشق جوشیده است
تمام وسعت هفت آسمان چراغانی است
که در سپهر امامت مهی درخشیده است
ز یمن نور جمال امام یازدهم
فروغ رحمت یزدان به خلق تابیده است
به دست هادی دین گوهری گران سنگ است
همان گهر که به دامان بحر غلطیده است
به شکر دیدن نور خدا به طلعت گل
امام هادی از آن چهره بوسه ها چیده است
جلال اوست جلال لله و امین الله
شکوه فاطمی و حیدری در او دیده است
به پاس عرض سلامی به محضرش جبریل
از آسمان به دیار مدینه کوچیده است
مسیح آمده تا محضرش سلام کند
کلیم گل به نثارش ز عرش پاشیده است
بگو به یوسف مصری خدای عزّ وجل
تمام خلقت او را به حُسن، پوشیده است
کجا ز قدر و مقامش بشر خبر دارد
کسی که شوکت او را خدای سنجیده است
از آن زمان که به محراب بندگی آمد
نماز و طاعت او را خدا پسندیده است
منم مرید کسی که مراد عالم اوست
که با اشارۀ او چرخ چرخ، چرخیده است
به احترام وجودش خدای بخشنده
به رهروان ولایش بهشت بخشیده است
فدای جود کریمی شوم که مسکینی
جواب تلخ از او در زمانه نشنیده است
خوشا کسی که به سرداب سبز سامرا
شمیم مهدوی از آن بهشت بوئیده است
بخوان دعای فرج را که آیه های ظهور
به هر کجا که نظر می کنی درخشیده است
بخوان دعای فرج را کز این دعا، شیطان
به هر زمان که شنیده، چو بید لرزیده است
بخوان دعای فرج را که با اجابت آن
ز ذوالفقار عدالت، یهود، ترسیده است
به پاس عرض ارادت «وفایی»آمد و گفت
جبین به خاک در اهل بیت سائیده است
سید هاشم وفایی
فهرست اشعار:
