این امامی که چنین سلسله برپادارد
این امامی که چنین سلسله برپاداردبه خداوند قسم دست توانا دارد
گرچه ازگردن آزردۀ اوخون ریزد
درره عشق دل و جان شکیبا دارد
چهره اش سرخ شده گرچه زخون جگرش
نورتوحید درآئینۀ تقوا دارد
آسمان ز آتش آه دل او می سوزد
ناله اش سخت اثر در دل خارا دارد
اشک برغربت وتنهایی او می ریزد
این هلالی که سرنیزه تماشا دارد
لحظه هایش همه پرشورتراست ازشب قدر
برلبش زمزمه ای داردو احیا دارد
درره دوست به تقدیرخداوندرضاست
باخداوند توگویی سرسودا دارد
گاه برعترت یاسین نگهش دوخته است
گه نظر برسرببریدۀ بابا دارد
شامیان! شرم نکردیدزحق؟برسرتان
آسمان گرکه شرربار شودجادارد
هرچه خاکستروآتش به سراو ریزید
شمع ازسوختن خویش چه پروا دارد
هیچ دانید چه کس زیر غل وزنجیراست
آن که اعجازازاوعیسی وموسی دارد
هرکه امروز«وفایی» زغمش گریه کند
چه غمی دردل خودازغم فردا دارد
سیدهاشم وفایی
فهرست اشعار:
