یارب وقت سحر تقرب شب هاست
یاربِ وقتِ سحر، تقربِ شبهاسترو به کریمان زدن، عبادت لب‌هاست
بستر بیمار وعده‌گاه طبیب است
خیری اگر می‌دهند برکت تب‌هاست
نوکر گمنام هم بنام شد اینجا
آنچه مهم نیست پیش یار لقب‌هاست
سِیر الهیِ اهلِ عشق، همیشه
رحمت ذی‌القعده‌هاست، لطف رجب‌هاست
ذکر رضا قند کرده تلخیِ مارا
شهد نبات‌ست اینکه بینِ رطب‌هاست
مادرم آمد مرا به دست رضا داد
آبرویم را خرید، خانه‌اش آباد!
محضر سلطان می آورند اگر دست
می‌شکنند عاشقان به شوقِ نظر دست
دست به دامان حلقه‌های ضریحم
کودکم و می‌دهم به دست پدر دست
بین قنوتم افاضه کرد مکرر
خیر کثیرست در زمان سحر دست
عقل چه‌کارست تا گدای تو هستم؟
فیض به من بیشتر رسانده ز سر... دست
تر شده از دیدن حرم چقدر چشم
پُر شده از محضر شما چقدر دست!
سُفره‌گشا تا رضاست سُفره‌نشینم
ضامن آهو نوشته روی نگینم
پشت سر زائران دعاست، دعایت
دلخوشی دعبل است خاک عبایت
سلسله بر گردن روات کشیدی
جان بفدای کلام مثلِ طلایت
کعبه تویی، مسجدالحرام بهانه
قبله تویی، قم شدست قبله‌نمایت
قصر به هم ریخت در مناظره وقتی
آبروی جاثلیق ریخت به پایت
کن فیکونِ تو فاش شد سر سفره
شیر می‌آید برون ز پرده برایت
روی دو چشم ترم قدم بزن ای ماه
تا که مطهر شود شبیه قدمگاه
آمدم ای شاه با نشان و نشانی
پیش تو باشد دلم به حکم امانی
وقت نماز است، صف پُر است کمک کن
کاش مرا هم کنار خود بنشانی
هرچه کنی از درت جدا نشوم من
خواه بخوانی مرا و خواه برانی
جاروی خُدّام را ببخش به زوار
تا که دراین دل کنند خانه تکانی
ابن شبیب آمده‌ست دیدنت آقا
موقع روضه شدست و مرثیه‌خوانی
ناله‌ی ان کنتَ باکیاََ بزن آقا
سینه برآن شاه بی کفن بزن آقا
یابن شبیب! عمه‌ام دلش پُرِ غم شد
چادر و پوشیّه بین قافله کم شد
جد غریبم ز روی اسب زمین خورد
پیرهنش بر فراز نیزه علم شد
دامنشان گُر گرفت، صورتشان سوخت
آتش خیمه بلای اهل حرم شد
چرخش شلاق‌ها به بازویشان خورد
قامت معصومه‌ها شکسته و خم شد
بعد هزاران هزار زخم جگر سوز
نوبت بازار شام و هلهله هم شد
زخم غرورم ز ماجرای حجاب است
گریه‌ی من بیشتر برای رباب است
️ سیدپوریا هاشمی
فهرست اشعار:
