نوری است که از جلوه مهتاب رسیده است

نوری است که از جلوه ی مهتاب رسیده است
شعری است که با صد غزل ناب رسیده است
طفلی است که از دامن احباب رسیده است
جشنی است که شش ماهه ی ارباب رسیده است

این طفل که بر دست پدر رفته به خواب است
شهزاده علی اصغر ارباب و رباب است

با عشق قرین است و ندارد که قرینه
او داده "سکینه" به رباب و به سکینه
آرامش قلبی است که آورده به سینه
این بار علی زاده شده بین مدینه

لالایی خوابش فقط آوای رقیه است
میلاد علی اصغر بابای رقیه است

ای تیغ نگاه تو چنان صیقلی اصغر
تو از دل دلبر چه دلی می بری اصغر
رفتی به ابالفضل عجب خوشگلی اصغر
یک بار رقیه که بگوید علی اصغر-

-بابات کند ناز به خورشید و ستاره
انگار علی فاطمه را خوانده دوباره

مثل پدرت نور تمامی بشوی تو
ازکوثر این خانه چه جامی بشوی تو
مثل عمویت مرد بنامی بشوی تو
بعد از علی اکبر چه امامی بشوی تو

میگفت پدر با پسرش آرزویش را
تا دید سپیدی به زیر گلویش را

این طفل اگر چه به یقین ماهترین است
در هاشمیون از همه دلخواه ترین است
عمر علی اصغر ز چه کوتاهترین است؟
در قرب خدا از همه لِلّه ترین است

آهسته بگویید غمش را شب میلاد
ای کاش ببینند که اصغر شده داماد

اما همه امید پدر نقش بر آب است
دل کَندنِ از مثل علی، سهم رباب است
عُمر پسرش لحظه به لحظه به شتاب است
هر چند ستاره است ولی مثل شهاب است

شش ماه دگر حرف رباب است و جدایی
این طفل قرار است شود کربُبلایی

عبدالزهرا هاشمیان