موندی زیر پا شاخه شمشاد من
موندی زیر پا شاخه شمشاد من
دامادمن۲
میرسه تا خیمه ها فریاد من
دامادمن۲
بمیرم که بیرحمانه کشتنت
دامادمن۲
زنده بودی و دویدن روی تنت
دامادمن۲
نفس بکش کنار تو نفس برید عمو
صدای سینه ی شکستتو شنید عمو
هرکی یه زخمی روی پیکرت گذاشت و رفت
یتیم مجتبا ببخش که دیر رسید عمو
خنجر قاتلت ، راه گلوتو بست
نفس نفس زدی ، وقتی سینهات شکست
ای وای قاسمم
یتیم مجتبی
بمیرم برات کی موهاتو کشید
دامادمن۲
تو حرم نوعروسم رنگش پرید
دامادمن۲
تن پاشیده ات رو خیمه میبرم
دامادمن۲
وای اگه ببینه تورو دخترم
دامادمن۲
رعنا شدی عمو فدای قد کشیدنت
کاشکه زره داشتی بهم ریخته همه تنت
یتیم گیر آوردنت همه با هم زدن
جلو چشای من تورو چه سخت کشتنت
تن تورو پاره ، تیغ عدو میکرد
دیدم تو پیکرت ، نیزه فرو میکرد
ای وای قاسمم
رضیع الحسین
301
شعر بعدی