عزیز ملک حجاز و مدینه یا جعفر
عزیز مُلک حجاز و مدینه یا جعفربرای خُلق پیمبر،قرینه یا جعفر
میان بحر سعادت، سفینه یا جعفر
شده ست نام تو حک روی سینه یا جعفر
برای از تو نوشتن، دلم وضو دارد
و با سرودن حُسن تو آبرو دارد
تو دُرّ ِ بحر ابوطالب و اسد هستی
مسیر عرش خداوند را بلد هستی
تو بال آن که به عرش خدا رسد هستی
کلیددار دل شیعه تا ابد هستی
عموی حضرت ارباب، جان جانانی
دَرون سینه ی شیعه همیشه می مانی
تو را خدا عَلَم ِ آیه های قرآن کرد
چرا که نطق تو یک نسل را مسلمان کرد
شکوه بتکده ها را دم تو ویران کرد
قدوم تو وطن خار را گلستان کرد
به هرکجا که تو رفتی سرای رحمت شد
نتیجه ی زحماتت، خدا عبادت شد
کنار حضرت حمزه تو حامی دینی
میان دفتر اسلام، برگ زرّینی
همیشه لایق تعریف و مدح و تحسینی
نماد جود کریمان، ابوالمساکینی
به لطف خوان عطایت فقیر ،دیگر نیست
کنار بحر سخایت کویر، دیگر نیست
کسی که خوانده نماز تو را چه والا شد
و از تمام گناهان خود مبرّا شد
گدای خانه تو سرور دو دنیا شد
در ِ بهشت به روی محبّ تو وا شد
تو روز حشر، شفیع پیمبران هستی
و با دو بال، کریمانه سایبان هستی
برای مدح تو از این چه هست بالاتر
که شد عروس تو زینب، عقیله ی کوثر
برادری تو شد از فضائل حیدر
و هم شدی تو برادر برای پیغمبر
تو رفتی و شده قلب نبی زمستانی
و چشم های علی بعد توست بارانی
میان کوچه غربت نبودی ای سردار
که بند وا کنی از دست حیدر کرار
علی و فاطمه بودند بی کس و بی یار
زدند فاطمه را پیش مرتضی،اغیار
میان جنگ دو دستت جدا شده اما
شکسته در وسط کوچه بازوی زهرا
️علی مهدوی نسب(عبدالمحسن)
فهرست اشعار:
برچسب ها:
