ز زهرکین دل پروانه سوزد

ز زهرکین دل پروانه سوزد
زهجرلاله ای گلخانه سوزد
شرار زهر کین ازپایش انداخت
ازاین ماتم دل بیگانه سوزد
چونوشید آب از آن پیمانه ی زهر
وجودش ازهمین پیمانه سوزد
میان حجره اش درپیچ وتاب است
به پیش چشم آن دردانه سوزد
زسوز ه ناله وفریاد هادی ع
الهی قلب هربیگانه سوزد
میان هجره ای برروی خاک است
میان زهرکین مردانه سوزد
امام هادی آن فرزند زهرا س
میان هجره ای جانانه سوزد
منه(مجنون) کجاونام هادی
زداغ او دل پروانه سوزد

شعر.آرمین غلامی
(مجنون)ازکرمانشاه