در گوشه‌ زندان غریب و تنهایم

در گوشه‌ی زندان غریب و تنهایم
از تازیانه شد کبود اعضایم
از بس که سندی زد سیلی به روی من
سربسته می‌گویم شبیه زهرایم
واویلا واویلا واویلا واویلا
****
ای ماه تابانم بیا رضا جانم
چشمم به در مانده ای نور چشمانم
لگد نخورده روز من نمی‌شد شب
امّا خیالت جمع عریان نمی‌مانم
واویلا واویلا واویلا واویلا
****
جدّ ما رو امّا با نیزه ها کشتن
یه مشت حرامی با چوب و عصا کشتن
نیزه که خورد از پشت، با سر روخاک افتاد
به حال سجده بود که بی هوا کشتن
واویلا واویلا واویلا واویلا

محمود اسدی شائق