تنها نه این که داده رزق نوکران را
تنها نه این که داده رزق نوکران رابخشیده آب و نان بنده پروران را
معشوق ها دلداده ی حب الحسین اند
عشقش مسخر کرده قلب دلبران را
هر کس که مشمول نگاه رحمتش شد
هرگز نمی خواهد عطای دیگران را
گریه برایش خیرِ بی مانند دارد
حتی مقرب می کند پیغمبران را
نامش که زینت بخشِ عرش و اهل آن است
تا اوج مستی می برد نوحه گران را
دیوانگی ما در این میخانه، لطف است
بخشیده زهرا این جنون بیکران را
یک عمر داغ سینه ی عریان ارباب
آتش زده جان و دل جامه دران را
باید چگونه با پر زخمی، عقیله
پیدا کند در دشت و صحرا، دختران را
باید چگونه زینب کبری ببیند
در شام، بر کام امامش، خیزران را
محمد جواد شیرازی
فهرست اشعار:
