بین دشمن اینجا عموجان
بین دشمن اینجا عموجان
تنها موندم بیا عموجان
افتادم زیر دست پا و
میزنم دست و پا عموجان
واویلا واویلا واویلا
عموجان سنگ کوفیارو
از روی آیینهام بلندکن
داره سر میبره بیا و
قاتلو از سینه ام بلند کن
واویلا واویلا واویلا
بین خیمه هاس آه و زاری
بمیرم که یاور نداری
مثل اکبر باید عموجان
از پهلوم نیزه در بیاری
واویلا واویلا واویلا
به جای غریب مدینه
میزدنم از روی کینه
منو خیمه نبر، عروسم
پرپر زدنمو نبینه
واویلا واویلا واویلا
لحظهی آخر گریه کردم
موندی بی یاور گریه کردم
وقتی که سینه امو شکستن
من یاد مادر گریه کردم
واویلا واویلا واویلا
عبدالزهرا
302
شعر بعدی