به نماز ایستاده در شب بود

به نماز ایستاده در شب بود
ذکر لبهاش ذکر یارب بود
محو ذات خدا میان نماز
از محبت چنان لبالب بود

همهمه پشت در چو برپا شد
خانه‌ای وای.... با لگد وا شد
آتش و دود بود و خاکستر
باز زنده دوباره غمها شد

غم مسمار و غصه زهرا
غم محسن غریبی مولا
ناله‌ی کودکان خانه‌ی وحی
آه زهرا که گفت یا ابتا

پیر مرد قبیله‌ی توحید
بین سجاده همچنان خورشید
در تلألوء به شهر پیغمبر
ز عدو کار او به کوچه کشید

در رسن بسته بی عبا و ردا
پا برهنه کشیده‌اند او را
شعله افتاد تا به دامانش
یادش آمد مصیبت زهرا

مرتضی محمودپور