باز هم شد آسمان عرش لبریز از سحاب

باز هم شد آسمان عرش، لبریز از سحاب
آمده باران رحمت بر سر ما بی حساب
سرزده از مشرق چشمان زهرا آفتاب
لاله ی لبخند، روییده به لعل بوتراب
چون‌که بردارد علی از روی زیبایش نقاب
می شود شرمنده از ماه رخش هر دُرّ ناب
بی گمان حبّش برای باغ رضوان گشته باب
شیعه خود را نوکر دربار او کرده خطاب
می رود جنّت یقیناً بی حساب و بی کتاب
یک سلام ما ببر فطرس بیاور یک جواب
تا شود پرونده ی اعمال ما غرق ثواب
عرض ما را می رسانی محضر عالی جناب
لحظه ای خورشید زهرا بر دل زارم بتاب
تا شوم جزء غلامان سرایت انتخاب
بوسه بارانت نموده حضرت ختمی مآب
بوسه هایی که گرفته از گل چشمش گلاب
روضه خواند از کام خشک تو کنار نهر آب
روضه ی اکبر ، تن صدپاره و موی خضاب
می شود با یک سه شعبه خواهش تو مستجاب
ناله ی تو می شود ای وای از قلب رباب
وای از وقتی که دستانش رود بین طناب
می شود لالایی اش اصغر به روی نی بخواب

من به پای نیزه هاو تو سر سرنیزه ها
شیر دارم اصغرم از روی نی پایین بیا

️علی مهدوی نسب(عبدالمحسن)