اشک غریب عاقبتش شرم آشناست

اشک غریب عاقبتش شرم آشناست
بدبخت آن کسی ست که از صاحبش جداست

یک عمر از دعای فرج رزق خورده ایم
باید وبال گفت به دستی که بی دعاست

پایی که نیست در پی تو لنگ میزند
دنبال تو دویدن ما آبروی ماست

از دیگران دوا برسد درد مطلق است
دردی اگر زتو برسد مرهم و دواست

هرجور هست پیش تو یکروز میرسیم
آقا بگو که خیمه ی زهراییت کجاست

حق می دهیم دل به دل ما نمیدهی
ما سال هاست عادتمان لاف و ادعاست

سجده بغیر تربت اعلی نمی کنیم
مُهر قبول سجده ی ما مُهر کربلاست

هرچه زدند باز زجایش تکان نخورد
زینب کنار نیزه ی آقای سرجداست

سیدپوریا هاشمی