از کرده خود شدم پشیمان دورم

از کرده ی خود شدم پشیمان ، دورم

از دایره ی رحمت یزدان دورم

از خانه تو گذشتم و در نزدم

من دست نیازم و ز دامان دورم

وقتش نشده بپرسی از احوالم ؟

اوقات مرا گرفته عصیان ، دورم

لقمه نگرفت بر گدای تو کسی

از خوان کرم ، شبیه مهمان دورم

یکسال دگر به مرگ نزدیک شدم

از کرب و بلا ولی کماکان دورم

دوری مرا سه ساله ات می فهمد

از چشم تو ای رخ پریشان دورم

بوی پدرم مشاممان را پر کرد

افسوس کمی ز نیزه داران دورم

هر روز غم جدیدی از راه رسید

کی از غم تو قدیم الاحسان دورم

ای بر سر نیزه ، من بغل می خواهم

خیلی ز تنی که گشته عریان دورم

ناصر دودانگه