آنکه با دست خودش پرچم ماتم را داد
آنکه با دست خودش پرچم ماتم را دادبر سرِ سفره یِ خود روزیِ عالم را داد
اوّل ماه عزا اشک دو چشمم را دید
به غلام حرمش شال محرّم را داد
سوختم در عطشِ سوختن لبهایش...
وسط سینه زنی شاه خودش دم را داد
چه کریمانه به دادِ همه یِ دشت رسید
ساربان آمد و انگشتر خاتم را داد
پیرهن داد... زِره داد....
مداح گرامی: برای دریافت متن کامل اشعار و استفاده از امکانات وبسایت لازم است عضو بحارالاشعار شده و اشتراک فعال داشته باشید.
زمان لازم برای ورود به حساب کاربری کمتر از یک دقیقه
ورود به حساب کاربری
بعد از ورود به حساب کاربری این صفحه را بروز کنید
زمان لازم برای ورود به حساب کاربری کمتر از یک دقیقه
ورود به حساب کاربری
بعد از ورود به حساب کاربری این صفحه را بروز کنید
فهرست اشعار:
