آسمان‌ها به سر زد
آسمان‌ها به سر زد
از غم و دردِ حیدر
پرشکسته که پر زد
امشب از خانه مادر
واویلتا
رویت به رنگِ دود است
بال و پَرت کبود است
پَرپر مزن که زود است
یافاطمه مرو مادر (۳)
می‌کنی تا وصیت
می‌چکد اشکِ مولا
ماندن و رفتنِ تو
شد غریبانه زهرا
واویلتا
بسترِ تو به خانه
بر پیکرت نشانه
غسلِ تنت شبانه
یافاطمه مرو مادر (۳)
الوداع ای علی جان
کُن حلال این سبک‌بال
وعده‌گاهِ من و تو
عصرِ غم بینِ گودال
واویلتا
پیشِ دو چشمِ زهرا
بر سینه می‌نهد پا
سر می‌بُرد خدایا
یا ثارالله وَابنَ ثارِه (۳)
حسین ایمانی
383
شعر بعدی
